عکس: از منابع باز به یاد داشته باشید که توجه و عشق شما برای یک کودک مهم ترین است
نوجوانان مدرن در دنیایی زندگی میکنند که در آن همه چیز از کلاس تا جایی که هستند و هر عکسی را میتوان فوراً برای والدین، دوستان و کل جهان شناخت. و در حالی که والدین مطمئناً می خواهند از فرزندان خود محافظت کنند، این محافظت بیش از حد می تواند منبع استرس و اضطراب باشد.
فقط 20-30 سال پیش، زندگی یک نوجوان کاملاً متفاوت به نظر می رسید. نمره بد در کارنامه فقط هر شش هفته یک بار تشخیص داده می شد و اشتباهات کوچک مورد توجه قرار نمی گرفت. زندگی اجتماعی نیز خصوصی بود، مگر اینکه دوستتان به پدر و مادرتان زنگ بزند، هیچ کس نمیدانست که در استادیوم هستید یا در فروشگاه چیپس میخرید.
امروز همه چیز متفاوت است. خاطرات دیجیتال، نوجوانان را به مخاطبانی تبدیل کرده است که دائماً تماشا می شوند. روانشناسی امروز گزارش داد که این یک اثر روانی ایجاد می کند که دانشمندان آن را “حلقه بازخورد” می نامند، جایی که احساس تماشا شدن باعث افزایش عزت نفس و کنترل خود می شود، اما در عین حال باعث افزایش اضطراب می شود.
اضطراب اجتماعی
چارلز کولی، جامعه شناس آمریکایی، نظریه «خود شیشه ای» یا «خود آینه ای» را در سال 1864 فرموله کرد. نکته ساده است: ما تصویری از خودمان را از طریق اینکه فکر می کنیم دیگران ما را درک می کنند، تشکیل می دهیم.
- ما تصور می کنیم که در چشمان شخص دیگری چگونه به نظر می رسیم.
- ارزیابی او را ارائه می کنیم.
- ما احساس غرور، شرم یا اضطراب می کنیم.
برای نوجوانان امروزی، این بدان معناست که هر بار که خانه را ترک میکنند، تکالیف خود را انجام میدهند یا حتی عکسی را پست میکنند، به طور همزمان در حال انجام یک بازی هستند که «دیگران به من چه امتیازی میدهند». نوجوانان فقط اضطراب خفیف را تجربه نمی کنند، بلکه در یک حالت دائمی درون نگری زندگی می کنند.
شبکه های اجتماعی و خاطرات دیجیتال
نقشه های اسنپ چت به دوستان این امکان را می دهد که مکان نوجوان را در زمان واقعی ببینند. در ابتدا جالب به نظر می رسید، اما برای خیلی ها منبع فشار شد: “چرا من در خانه هستم و همه دوستانم در مهمانی هستند؟”
یادداشتهای دیجیتال و سیستمهای درجهبندی هر نمره جدید یا تکلیف از دست رفته را برای والدین ارسال میکنند. نوجوانان احساس می کنند که شکست های آنها “در زمان واقعی دیده می شود” و این باعث افزایش اضطراب و انتقاد از خود می شود.
همه اینها این احساس را ایجاد می کند که شما همیشه “روی صحنه” هستید و ارزش شما فقط با ظاهر شما در دنیای آنلاین سنجیده می شود.
فضایی برای آزادی
والدین باید به نوجوانان فضایی برای رشد مستقل بدهند. یک مثال بی اهمیت یادگیری دوچرخه سواری است. یادت نمیآید که پدرت فرمان را چگونه نگه داشته، روزی را که رها کرد به یاد میآوری. شما می توانید بدون دست کشیدن از حمایت به فرزند خود استقلال بیاموزید:
- رتبهبندیها را به صورت دورهای بررسی کنید – بدون نظارت در زمان واقعی.
- در مورد اینکه چگونه فعال بودن موقعیت مکانی در برنامه ها بر اضطراب تأثیر می گذارد بحث کنید.
- یادآوری کنید که محبت و حمایت والدین به نتایج یا پست های شبکه های اجتماعی بستگی ندارد.
به یاد داشته باشید که توجه و محبت شما مهمترین چیز برای کودک است. اما نظارت مداوم می تواند اعتماد به نفس آنها را تضعیف کند و باعث ایجاد اضطراب شود. گاهی اوقات بهترین هدیه این است که یک دست کوچک را رها کنید و اجازه دهید فرزندتان دنیا را خودش کشف کند.
نظرات:
